تاثیر کار درمانی بر علائم و نشانه های بیماران اسکیزوفرنیک

زمینه و هدف: اسکیزوفرنیا نوعی اختلال روانی است که پاتوفیزیولوژی تخریب کننده عمیقی داشته و تفکر، ادراک، احساس، حرکت و رفتار را مختل می کند. اخیراً ترکیبی از درمانهای سایکوفارماکولوژی و مداخلات روانی اجتماعی مانند روان درمانی، خانواده درمانی و کار درمانی به عنوان بهترین روش‌های درمانی بیماران اسکیزوفرن پیشنهادگردیده است. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر کار درمانی بر علائم و نشانه های بیماران اسکیزوفرنیک مزمن بستری در بیمارستان با تاکید بر نوع علایم آنان انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه دو مرحله ای توصیفی و مداخله ای مجموعاً 60 نفر بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن بستری در بیمارستان سینای جونقان مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا علائم مثبت و منفی بیماران بوسیله پرسشنامه علائم مثبت و منفی آندرسون بررسی و سپس بیماران به دو گروه 30 نفره مورد و شاهد تقسیم شدند. 20 ساعت فعالیت های شغلی و هنری در هفته به مدت 6 ماه به صورت کار درمانی برای گروه مورد اجرا گردید. بعد از اجرای کار درمانی مجدداً علائم مثبت و منفی بیماران تعیین و داده ها با استفاده از آزمون های آماری t زوج، t مستقل و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین علائم مثبت بیماران اسکیزوفرن 57/32±112، علائم منفی 5/19±5/72 بود. میانگین تفاوت قبل و بعد از مداخله، نمره کل علائم مثبت در گروه آزمون و شاهد به ترتیب 13/41±68/55 و 67/34±76/51- و علائم منفی 12/35±09/35 و 51/22±73/31- به دست آمد (001/0P